مکران

مکران. ای سرزمین جاودان                    قدمتت همپایه هفت آسمان

ای سرا و مامن آزادگان                          دور باد از دامنت دست ددان

جای جای خاک تو بوی صفاست               یادگار از مردمانی با حیاست

شیرمرد و جامه غیرت به تن              مرد جنگ و کارزار و صف شکن

چشم تاریخ خود بود باری گواه                   بر رشادتهای حمل .دادشاه

آن یلی که فوج شاهی را شکست           آن گرفته جان شیرین را به دست

نیست شخصی غیر شیرکوه سپید          دادشاهی که جهانن جون او ندید

یک تنه رفتن به جنگ پرتغال               دست خالی با مسلسل ها جدال

از که آید جز ز شاه کلمتی                     حمل غیور و صاحب غیرتی

اجنبی بر خاک تو نابرده دست            زانکه خاکت بر بلوچ پیراهنست

از تن ما پیرهن بیرون رود               آن زمان که سر جدا از تن شود

از بلوچی و بلوچ این نکته دان          هر چه پنداشتی ازین معنی همان

 رسم او مهمان نوازی و صفا           سر به قولش می شود از تن جدا

در مرامش رندی و مردانگی است  چون به غیرت در رسد دیوانگی است

هان که دیگ غیرتش ناور به جوش      تا چو شیران ناورد بر تو خروش

شهرهایت جنت روی زمین                    بلکه زیباتر ز فردوس برین

آریایی شهر تو ایرانشهر                چون سراوان هیچ کس نادیده شهر

نیکشهرت از نکویی شهر نیک            چابهار. چاربهارت بی شریک

در زمستان گر کنی یاد بهار                 یک سفر می بایدت تا چابهار

چون کنارک نیست جای دیدنی           در ونیز و مارسی و هم سیدنی

سرزمین مردم آزاده . خاش             هر دم این خوبان به کارند و تلاش

زاهدانت . شهر غیرت شهر دین            موطن شمشاد های مه جبین

بیرگ و تفتان و سپید و آهوران              حجتی است بر اعتلای مکران

مکران تخت است و تفتان تاج اوست      بر سرش بادا مدام این تاج دوست

ای خوشا بخت بلند آسمان                      در جوار تک کهت دارد مکان

بادهای موسمی چون می وزند                   ماتم و اندوه از دل می برند

خوش بود نمبی و خوشاکت به وقت        وان لوارت گر چه دارد سوز و تفت

زن فراموشی به فنوجت وزان               مایه شادی روح است و روان

خاطر شوهر تهی از فکر زن              خوش بخفته راحت و آسوده تن

وان موذن فارغ از بانگ و صلاه            بلکه نوم و خیر من حی الصلاه

مکران ای سرزمین جاودان                    قدمتت همپایه هفت آسمان

ای سرا و مامن آزادگان                    دور باد از دامنت دست ددات  همدل و همیارین بلوچ

دلگوش کن گپے بلوچ

گپ اون دو انت،چار انت بلوچ

پر تو سلام اے راج بلوچ

تو چاکرے اوبادگء

میر هملء تو وارس ء

هر بزگی تو اوپاراتگ

باهوٹء سر تو پلگاراتگ

تو بندیگ نداتگ دژمنان

په آجویی سر تے شتگ

او بلوچ

همدل و همیارین بلوچ

آتکگ کدین اے ویل بدین ؟

چمدارء و پنڈے چرپین دپار

کشے تریاک و جنے زنڈین دپار

افسوس مناں بژنیگ هزار

گون تو کناں من واه و زار

ڈیه ات شتگ رهن انت ڈگار

دلجم نهے تو لوگا وتی

اوه بات په من اوه بات په تو
_________________
به امید بلوچی آزاد و بلوچستانی
آباد.